Муҳаммадсолиҳ Абутов

               ИЗЛАДИМ

Дунёда бир комил инсон изладим,
Лекин тополмадим, чандон изладим!

Ҳаётда йўқ экан мукаммал инсон,
Мен бўлиб оввора сарсон изладим.

“Уламолар ичра изланг” дедилар,
Тополмадим, лекин ҳар он изладим.

Фақат пайғамбарлар “маъсум” эканда,
Мен буни англамай нодон, изладим.

Одамзод холимас экан хатодан,
Буни англагунча ҳайрон, изладим.

Мўминларни қадри тақво биландир,
Билдим ўқиб ҳадис-қуръон, изладим.

Эй Саҳвий, тавбаю-тақво қилиб кет,
Билдимки, Меҳрибон Раҳмон–изладим!

****

                        АНГЛАМАС

Одам эрмас ким яшаб турган, жаҳонин англамас.
Умр мазмунин, ҳаётнинг имтиҳонин англамас.

Бир тафаккур айламак, лозим ахир инсон учун,
Йўқ ажаб, ҳайвон агар, одам забонин англамас!

Бефаросатлар куфр водийсида сарсон эрур,
У ҳаётида йўлин, манзил-маконин англамас.

Бемурувват бемеҳр, бегонадан не фарқи бор?
Дўст эмаслар, бир-бирин сирри-ниҳонин англамас.

Оқил одамларнинг иши доимо ҳикматлидир,
Чунки нодон сўз ва иш вақтин,-замонин англамас!

Шунча йил умр ўтказиб, оламда бу ақлим мени,
Одамизоднинг ҳануз яхши-ёмонин англамас.