"Хасталик дафтари” туркумидан (9)

Раҳмат Қурбон

ҚИЗИМ МЕҲРИБОНГА

1
Эй Меҳрибон қизгинам
Менинг ёруғ юзгинам.
Юрагимнинг нақшисам,
Яхши, жуда яхшисан.
Менга ўхшар юз-кўзинг,
Ёруғ бўлсин юлдузинг.
Сен дунёга келганда,
Дилим хурсанд кулганди.
Қанду новвот асалсан,
Сен ҳаммадан гўзалсан.
Сен ўзингча ўйнардинг,
Сенга боқиб ўйлардим:
Оллоҳ тинглаб ноламни,
Қайтиб берди Энамни.
Шунинг учун қизгинам,
Менинг ширин сўзгинам-
Сизни Энам дейман кўп,
Энам яхши эди ҳўб.

2

Одам бир кун қарийди,
Куч-қуввати арийди.
Миниб ажал отига,
Қайтиб кетар ортига.
Қизим,Оллоҳ қўлласин,
Бахтли аёл бўласан.
Шунда сен ҳам нола қил,
Оллоҳ қодир, раҳмдил.
У арзингни тинглайди,
Ниятингни англайди.
Боқиб ўғил-қизингга,
Шодлик тошар юзингга,
Шунда дейсан бўлиб шод:
Мунча ширин бу ҳаёт.
Дейсан: Шукр Худога,
Меҳрибон ва Аълога.
Бор айлади адамни,
Қайтиб берди дадамни.

Шаҳнозага

Юлдуз бўлса ёнида
Ойнинг юзи ёришар.
Ой мунча гўзал дея
Унга таъриф беришар.

Юлдуз бўлса ёнида
Ойнинг юзи кулади.
Ойга боқиб одамлар,
Унга хавас қилади.

Юлдуз бўлса ёнида,
Ойнинг кўнгли яйрайди.
Шунда ҳамма севиниб,
Ойга тўйиб қарайди.

Юлдуз бўлса ёнида,
Ой ҳаммадан бой бўлар.
Ортар ҳусну чиройи.
Шунда тўлин ой бўлар.

ДАВО

Мен ҳастаман, дардимга
Бол каби сўзинг даво.
Кел, бир марта ўпайин,
Сал қисиқ кўзинг даво.

Мен хастаман, дардимга
Ой каби юзинг даво.
Кўчамизга келгин, ёр,
Ердаги изинг даво.

Мен хастаман, дардимга
Тенги йўқ хуснинг даво.
Минг бор такрор айлагум,
Эй Жонон, исминг даво.

Мен хастаман, дардимга
Қўнғироқ сочинг даво.
"Кўргани келдик сизни,
Эшикни очинг” даво.

БИТТА ГУЛИМ БОР

Сен бўлсангу мен жаҳонда мавжуд,
Бўлса яна коинот нобуд.

"Лайли ва Мажнун”достони,
Алишер Навоий

Бу дунёда битта гулим бор,
Гўзал жонон дерлар исмини.
Оч бўрилар ғажиб ташласин
Бу дунёнинг қолган қисмини.

Бу дунёда битта гулим бор,
Бу дунёнинг қолган қисми чўл.
Фақат менинг гулим кўкарсин,
Бу дунёнинг қолган қисми – сўл!

Бу дунёда битта гулим бор,
Доим унга тилайман иқбол.
Бу дунёнинг қолган қисмига
Соғинаман мусибат, завол.

Бу дунёда битта гулим бор,
У- кўксимдан отилган нола.
Фақат менинг гулим яшасин,
Кафан кийсин минг битта олам.

Бу дунёда битта гулим бор,
Уни дея тирик юрибман.
Туҳмат деган ҳаётга аранг
Йиғламасдан чидаб турибман.

ЯРАДОРМИЗ

Ярадормиз, дил оғрир,
Дардимизга дармон йўқ.
Кунлар кунмас, у бизга
Дўсту душман отган ўқ.

Ярадормиз, дил оғрир,
Дардимизга дармон йўқ.
Билиб қўйинг, душманлар,
Ўлсак, бизда армон йўқ .

Жаллод деди: Ишқ – гуноҳ,
Юрак-бағринг ғашлайман.
Севгингни юлиб олиб,
Ўт-оловга ташлайман.

Деди яна: Бошингга
Итнинг кунин соламан.
Ишқинга қўшиб энди,
Жонингни ҳам оламан.

Оҳ, бу жаллодлар бераҳм,
Не азоблар кўрмадик.
Ўлим яқин келса ҳам,
Ишқимиздан кечмадик.

Дилимизга аямай,
Тикан, игна санчдилар.
Сўкиб, қарғаб бизларни,
Оёқ билан янчдилар.

Ярадормиз, дил оғрир,
Дардимизга дармон йўқ.
Севги доим биз билан,
Ўлсак асло армон йўқ.

МАЛОЛ

Бу ерда малол,
Истагим висол.

Унвоним фоний,
Ҳаётим оний.

Кундуз мангу қиш,
Чин ҳаётим туш.

Вужудим хирмон,
Ҳосили сомон.

Емишим жабр,
Ичмишим сабр.

Кутганим қазо,
Топганим ризо.

Қўрққаним гумон,
Душмоним шайтон.

Умид нон-ошим,
Нажот кўзёшим.

Мақомим меҳмон,
Манзилим осмон.

ИЗЛАБ КЎРАЙЛИК

Мени излаб кўрайлик
Қайда юрган эканман.
Балки мўмин, ёйинки,
Озор бергич тиканман.

Мени излаб кўрайлик,
Борманми бу дунёда.
Балки чўкиб кетганман
Нафс деган дарёга.

Мени излаб кўрайлик,
Эшман мумкин ёмонга.
Имонимни олдириб
Қўйгандирман шайтонга.

Мени излаб кўрайлик,
Балки яқин заволим.
Учиргандир ақлимни
Қаҳру ғазаб шамоли.

Мени излаб кўрайлик,
Қайда экан бу Раҳмат.
Эзиб томом қилгандир
Чексиз қайғу,машаққат.

Мени излаб қўрайлик.
Боқиб кўзи шаҳлога,
Балки кетиб қолганман
Мажнун каби саҳрога.

Мени излаб кўрайлик,
Топиларман тез, осон.
"Раҳмат бунда” -дер балки
Бега кетган барг ҳазон.

Ўзни излаб кўрайлик,
Ростдан ҳамми биз инсон.
Қир йил бўлди, ўзимни
Тополмадим мен ҳамон.

ТОНГ ОТДИ

Яна сенга кўзим тушдию,
Яна бошдан йўқолди тинчим.
Яна дилни қийнар муттасил,
Чидаб бўлмас азоб – соғинчим.

Яна сенга кўзим тушдию,
Яна хомуш ўйларга толдим.
Юзларингга ўхшатиб яна,
Яна ойга термулиб қолдим.

Яна сенга кўзим тушдию,
Яна қалбда хаяжон, титроқ.
Яна улар сенинг кўзларинг-
Юлдузларга қарайман узоқ.

Яна сенга кўзим тушдию,
Сен ўшасан – тенги йўқ малак.
Ёш боладай севинар яна,
Ҳеч меҳрга тўймаган юрак.

Яна сенга кўзим тушдию
Яна ўйлар чалкашиб кетди.
То тонгача кўча айландим,
Кўз ўнгимда оппоқ тонг отди.

Яна сенга кўзим тушдию,
Яна тилда хиргойи, қўшиқ.
Ўн саккизга кирибди яна,
Қирқдан ошган сочи оқ ошиқ.

МАЛИКА

Маликага ошиқ бўлибман,
Ол, Маликам, қалбим сеники.
Тупроққа тенг гадодирман мен,
Жисминг эмас, исминг меники.

Шаҳзодангнинг ёнига боргин,
Ерда қолган изинг меники.
Шаҳзодалар бари бевафо,
Кўзёшларинг – кўзинг меники.

Сенга нисор айлайин десам,
Бойлигим йўқ жонимдан бошқа.
Ол, Маликам, жонимни олгин,
Арзийдими бир боқишингга.

Сочинг билан боғла бўйнимдан,
Сенинг содиқ итинг бўлайин.
Жаллод бўлиб жонимни олгин,
Фақат юзинг кўриб ўлайин.

Шаббодага айланиб хушбўй,
Сочларингни тарай оламан.
Юлдуз бўлиб, баланд осмондан
Ётоғингга қарай оламан.

Боғ айланиб кўнглинг шод бўлар,
Сочларингга қўнар капалак.
"Маликанинг бахти очилсин”,
Булбул сенга тилайди тилак.

Гуллар сени кўрибоқ, дейди:
"Маликамиз мунча ҳам кўркам”.
Бу боғ менинг қалбимдир, жоним,
Ишонмайсан, ўзим айтсам ҳам.

Маликага ошиқ бўлибман,
Ол, Маликам, қалбим сеники.
Тупроққа тенг гадодирман мен,
Жисминг эмас, исминг меники.

ЖОН БЕРДИМ

Г.га бағишланади

Жононага жон бердим,
Баттол ўлим мот бўлди.
Ҳаста, ночор юрагим
Қўш қанотли от бўлди.

Жононага жон бердим,
Етти осмон паст бўлди.
Саккиз жаннат пойимда
Қуриган чўп - ҳас бўлди.

Жононага жон бердим,
Еру осмон бир бўлди.
Жонни қайга яширдим,
Ажалга ҳам сир бўлди.

Жононага жон бердим,
Жонон бўлди исмим ҳам.
Ва тиллога айланди
Тупроқ тўда жисмим ҳам.

Жононага жон бердим,
Хайр, дедим дунёга.
Томчи эдим шўр, етим,
Етиб бордим дарёга.

БОШЛАНДИ

Яна ёмон кунлар бошланди,
Яна дунё айниган, бадбўй.
Яна дилни ўртар бетиним
Ўлиш керак деган қора ўй.

Яна ёмон кунлар бошланди,
Яна тундман, хаёлга банда.
Тупроқ ости нажот кўринар,
Яшашга жон қолмади жонда.

Яна ёмон кунлар бошланди,
Яна қалбни босиб олди куз,
Бу дунёга нимага, нечун
Келдим деган надомат, афсуз.

Яна ёмон кунлар бошланди,
Дар дақиқа, ҳар лаҳза - ханжар.
Нега келиб жоним олмайди,
Ҳозир қайда юрибди ажал.

Яна ёмон кунлар бошланди,
Душман бўлдим ўзимга ўзим.
Ҳеч нарсани кўрмас, пайқамас
Катта- катта очилган кўзим.

Яна ёмон кунлар бошланди,
Яқинларим, ҳозир қайдасиз?
Нега мени ташлаб қўйдингиз,
Мен ҳақимда қандай ўйдасиз?

Яна ёмон кунлар бошланди…

ДЕГАН

Ўлимни неъмат деган
Ичингдаги аслингдир.
Ўлимни даҳшат деган
Еб тўймаган нафсингдир.

Ўлимни неъмат деган
Дилиндаги Оллоҳдир.
Ўлимни даҳшат деган
Елкангдаги гуноҳдир.

Ўлимни неъмат деган
Қалбингдаги имондир.
Ўлимни даҳшат деган
Бу ноумид шайтондир.

Ўлимни неъмат деган
Дилдаги ишқ – гулингдир.
Ўлимни даҳшат деган
Лайлиси йўқ дилингдир.

ҲАВАС

Тиззангизга бошимни қўйиб,
Кўзингизга боқсам, қанийди.
Сочларингиз тўлқинларида
Тохир бўлиб оқсам, қанийди.

Юзингизга юзимни босиб,
Жоним сиз, деб айтсам, қанийди.
Тун-кечалар қучоғингизга
Қуёш бўлиб ботсам, қанийди.

Меҳрингизнинг наҳру баҳрида
Фароғатга ғарқ бўлсам эди.
Ишқ тилида ёзилган хатман,
Тилингизда шарх бўлсам эди.

Тонг-саҳарлар кўзимни очиб,
Фақат сизни, сизни кўрсайдим.
Ёнингиздан бир қадам жилмай,
Олтмиш эмас, юзни кўрсайдим.

Лекин булар ҳаммаси хавас,
Сиз чамансиз, мен қуриган хас.

ИШҚ

Пойингга тиз чўкарман,
Бундан улуғ тавоб йўқ.
Жаннат эшик очади,
Бундан аъло савоб йўқ.

Висолингга етай деб,
Ер остига кетяпман.
Жон берарда исмингни
Минг бор такрор айтяпман.

Қабрим ичин ёритган
Ойимсан, офтобимсан.
Машҳарда берилажак
Саволга жавобимсан.

Дунё менинг ичимда
Ўзга бир дунё кўрди,
Бўстонидан қувлади,
Саҳрони раво кўрди.

Дунё менинг ичимда
Ишқ деган бир гул кўрди,
Рашки келиб, аямай
Кўксимга ханжар урди.

Сен деб чеккан азобим
Бошга ёққан раҳматдир,
Борлигингни ҳис этиб
Жоним сезган лаззатдир.

Бир гуноҳим ишқ эди,
Кўрдим минг тур жафони.
Жаннатда сийлагайсан
Мендек жони фидони.

Пойингга тиз чўкарман,
Бундан улуғ тавоб йўқ.
Изланг, икки дунёда
Ишқдан аъло офтоб йўқ.

www.yangidunyo.com