Толиб Ёқубов
АНДИЖОНГА БАҒИШЛОВ
Водиё, шаҳринг гўзал, ҳур Андижонингдан кетай,
Шуҳратингни элга ёйган марду-майдонингдан кетай,
Шеърият осмонида порлади бир юлдузинг,
Бобурингдан ўлса ортиқ Саиджаҳонингдан кетай.
Қай шаҳар инсонга шунча нон берур, илҳом берур?
Нон ва илҳом бирла сизга чеки йўқ имкон берур?
Золиму манфурга қарши тап тортмас инсон берур?
Андижон! Бағри кенг, оромижон, жаннат-маконингдан кетай,
Оқсоч тарих сарҳадида неча бир султонни кўрган,
Бобуршоҳ лашкар билан кўҳна Ҳиндистонни кўрган,
Ҳиндистон оша Анжон чеки йўқ уммонни кўрган,
Тож-Маҳални дунёга берган бобурий султонингдан кетай.
Бошга келди бир ҳукмдор зоти йўқ, атоси йўқ,
Қария-қартанг, етимни бош силаш фатвоси йўқ,
От, деди, халққа қараб! Отдилар – хатоси йўқ,
Жаллод сари сесканмай юрган кўкси қалқонингдан кетай,
Андижон қони тўкилди, қанчаси бечорадир,
Қанчаси етим, есир, қанчаси овворадир,
Қонхўр ҳукмдор дастидан қанчаси сайёрадир,
Бардошингнинг тенги йўқ, оҳу-афғонингдан кетай.
Эй Самарқанду Бухоро букун Андижон ибрат берар,
Сиз билан Урганч қўшилса ишга бу шиддат берар,
Шунда қотил ҳар бир шаҳиднинг хунин қиммат берар,
Қасд олишга йўлга чиққан тоғли Сурхонингдан кетай.
Азми Тошканд, Кешу Нукус бу курашда занжир эрур,
Бу музофотлар эли чун вафо зангламас ханжар эрур,
Ҳар бири Мангуберди, Тумарис, Санжар эрур,
Хива-ю Жиззах, Қўқон, Каттақўрғонингдан кетай.
Андижон мақтовга лойиқ, барча ўзбек бирлашинг,
Бу хайрли мақсад сари сарфлаб кучингиз, тезлашинг,
Бола-ю аёлни отган безот қотилни тиғлашинг,
Элу-юрт ғамида қилган ғайрат имконингдан кетай.
Муштарий аҳлидин муродим – намунча бу маҳзун демас,
Умрида бир шеър битибди, на унда бор мазмун демас,
Бесамар ўтказди вақтни, ўтди умри беун демас,
Шунда Толиб, кўз юмиб, фоний жаҳонингдан кетай.
2011 йил 2 апрельда битилди
Ушбу шеърда "кетай” сўзи жиззахлилар тили билан айтганда оддий
"кетиш” маъносида ҳам, "айланай” (айланиб кетай), "ўргулай” (ўргулиб
кетай) маъносида ҳам ишлатилган.
|
