Тўрларнинг тўрида ўтирар ўғри,
Остона ортида мазахдир тўғри.
Тоғнинг тепасида тўла каламуш,
Тинмайин кемирар олтину кумуш.

Отарга қоровул ашшадий бўри,
Қўчқорлар қаролдир, совлиқлар чўри.
Омборнинг калити мудом сичқонда,
Мунтазам камомад арпаю-донда.

Қонларни сўришган битлар, каналар,
Камондек эгилган жонсиз таналар.
Захарли тилларини чиқариб илон,
Чақиб ўлдиради бермасдан имкон.

Чолғунинг сардори хўтигу, эшшак,
Ҳамма йўрғилайди ханграса бешак.
Нишини уради ҳаммага чаён,
Қамишдек қалтираб талпиниб ҳарён.

Ноҳақни ҳақлайди амалдор-қози,
Уялмай алдайди тошу-тарози.
Ўлимга шошилар руҳсиз мурдалар,
Ўзларин тинмайин янчиб бурдалар.

Осмондан бекорга ёғилмас чалпак,
Маддоҳлар узлуксиз чалишар чапак.
Заминни ёритган ўлчамсиз қуёш,
Ўлчамли умримиз ўлчамлидир ёш.

Бормикин абадий яшаган инсон,
Асрга дахлдор инсофу-иймон.
Бўламиз лаҳзада шафтоли қоқи,
Кўзни қамаштирар кафаннинг оқи.

Руҳиддин Комилов- 13 август 2016 йил- қора қилмишларимиз бесаноқлиги учун, ёзни бизни эритиб юборишга қаратилган жуда иссиқ кунларидан бири.